Z listów do... :-)

Z listów do... :-)

   Zadałeś mi trudne pytanie, trudne, bo każdy za wartość tak naprawdę uznaje coś innego. Jak pisałam, pojęcia potrafią być bardzo pojemne, więc odpowiem na dwa sposoby. Jeśli miałabym trochę odchodząc od ścisłej terminologii wybrać jakąś cechę, którą najbardziej cenię, to nazwałabym ją "dobrem", to coś co każdy z nas ma, ale nie każdy pamięta o jej istnieniu. Czemu tak? Bo jeśli jesteś dobry, umiesz kochać, przyjaźnić się, umiesz wszystko :-). Umiesz być dla drugiego człowieka, niekoniecznie bliskiego. Jesteś troskliwy, potrafisz współodczuwać, zrozumieć człowieka. Potrafisz mu pomóc, na taką skalę, na jaką umiesz. Jest w Tobie wówczas ciepło, którego tak bardzo wszyscy potrzebujemy. Jeśli jesteś dobry, nie kierujesz się wyłącznie swoimi racjami i potrzebami, choć co śmieszne czasami nie zauważamy, że robimy coś dobrego dla innych, to takie "dyskretne dobro", które nam umyka, a jest naprawdę piękne. Widzisz, w tym pojęciu mieści się te pozostałych 10 lub nawet więcej cech, które mogłabym wymienić. Może to dla mnie tak ważne, bo uważam, że w każdym z nas jest piękno i głębia, którą trzeba odkryć, bo to tak naprawdę decyduje o naszym człowieczeństwie. To też pośrednio jest związne z tym, czy umiemy się cieszyć, smucić, czy potrafimy odnajdywać nadzieję. Nawet polonistce ciężko wytłumaczyć pewne rzeczy. Ja to po prostu czuję, bardzo mocno i bardzo wyraźnie, a słowa bywają bardzo małe. Ale chyba w każdym właśnie tego dobra szukam. To tak, że patrzysz na człowieka i robi Ci się ciepło. Wiesz, że masz obok kogoś niezwykłego na swój sposób. I ciągle odkrywasz coś nowego... 

 Inaczej mówiąc, mogłabym powiedzieć, że taką cechą jest wrażliwość. Tu znów mogę odesłać Cię do tego, co powyżej, bo jeśli jesteś wrażliwy, to to co napisałam i wiele więcej znajdzie miejsce w Twoim sercu. Owszem, to wszystko się rozwija powoli, czasem jedne cechy są mocniejsze, inne słabsze, ale są. Piękno polega na tym, by je odkrywać w sobie. To tak jakbyś nagle odkrył skarb w swoim sercu, skarb, o którym nie do końca wiedziałeś i powoli oglądał co tam jest. W każdej chwili wydobywasz coś z siebie, to jest nasze podstawowe bogactwo!!! A że czasem coś nie wychodzi, że czasem pewne rzeczy schrzanimy, cóż jesteśmy tylko ludźmi, nie aniołami. Jeśli potrafimy powiedzieć "przepraszam", jakoś postarać się naprawić to, co zrobiliśmy i starać się nie popełniać tych samych błędów, jest dobrze. Wiem, że to wszystko "pięknie" brzmi tutaj, w teorii jest duuużooo trudniej, ale nikt nie mówił, że będzie łatwo. Ważne jednak by się starać.